Wydany w październiku 2018 album „MARGINAL” to piąta płyta Pablopavo i Ludzików. Jest to płyta dyskotekowa, choć nie ma pewności czy istnieją odpowiednie dyskoteki, w których można by ją zagrać. Jeśli nie, słuchacze będą musieli sobie taką dyskotekę wyobrazić, albo zbudować: Staraliśmy się działać wedle zasady, że nie wolno pozostawiać tak poważnej rzeczy jak muzyka taneczna ludziom bez wyobraźni i iskry szaleństwa. Na płycie znajduje się 13 piosenek o różnym natężeniu disco, skomponowanych przez Ludziki, z tekstami Pablopavo (choć są dwa wyjątki).

Pablopavo – urodził się w marcu 1978 roku. W roku 1993 założył z kolegami pierwszy zespół. Grał i śpiewał w zespołach: Saduba, Magara, Sedativa i Vavamuffin. Współtworzył również sound systemy: Zjednoczenie (istniejący do dziś) i Ba-lan. W 2009 roku na rynku pojawił się debiutancki krążek formacji Pablopavo i Ludziki zatytułowany „Telehon”. Płyta zebrała kilkanaście niezłych recenzji i, co ważniejsze, sporo słuchaczy. W 2011 roku ukazuje się drugi album Pablopavo i Ludzików – „10 piosenek”. W tym samym roku pojawił się też album „Głodne kawałki” nagrany w duecie z producentem Praczasem. W styczniu 2014 roku miała miejsce premiera trzeciej płyty Pablopavo – „POLOR”. Poprzedziło ją ukazanie się dwóch singli. „Koty” zaprezentowane zostały nietypowo – bo jako związana z piosenką gra typu arcade (http://www.karrot.pl/koty). „Dancingowa Piosenka Miłosna” zaś, zyskała uznanie słuchaczy wielu stacji radiowych, zajmując między innymi wysokie (czwarte!) miejsce na prestiżowej Liście Przebojów Trójki (http://karrot.pl/dpm_video). Trzecim singlem promującym POLOR był „Mikołaj” (http://www.karrot.pl/mikolaj). W drugiej połowie 2014 roku, Pablopavo wydał również album solowy – zdecydowanie bardziej surowy w brzmieniu i mocno akustyczny. Płyta „TYLKO” – podobnie jak „POLOR” – spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem recenzentów oraz słuchaczy radiowych. Po raz kolejny na listach ogólnopolskich stacji zagościły single promujące to wydawnictwo: „Sobota” (https://karrot.pl/sobota) i „Carlos”. Uwieńczeniem wyjątkowo intensywnego twórczo roku 2014, było przyznanie Pablopavo Paszportu Polityki w kategorii „Muzyka Popularna”. Początek roku 2015 to pierwsza oficjalna płyta istniejącego od 2001 kolektywu Zjednoczenie Soundsystem. Album pokazał, że Pablopavo cały czas doskonale sprawdza się w konwencji reggae raggamuffin, a utworami takimi jak „International” czy „To dla tych” rozbrzmiewały parkiety imprez reggae w całej Polsce. Koniec 2015 to płyta „WIR” sygnowana jako trio Pablopavo/Iwanek/Praczas. Płyta była zaskoczeniem dla słuchaczy i kolejnym świetnie przyjętym albumem z udziałem Pablopavo. Sam artysta powiedział, że jest to zarazem najbardziej eksperymentalna i najbardziej popowa płyta w jego dorobku. Marzec 2017 przynosi 4 album pod szyldem Pablopavo i Ludziki. Płyta nosi tytuł „Ladinola” i jest anonsowana jako materiał popowy, ale umiarkowanie młodzieżowy. Pablopavo pojawił się gościnnie na mniej więcej pięćdziesięciu krążkach innych wykonawców. Nominowany był do różnych ważnych nagród i czasem je dostawał. A czasem nie. Pablopavo raczej Cię lubi i zaprasza na wszelkie możliwe koncerty z jego udziałem.

Naprawdę Duży Zespół to naprawdę idiotyczne przedsięwzięcie. Do sporego już przecież zespołu Pablopavo i Ludziki, dołączyli muzycy absolutnie od Sasa do Lasa: Patryk Kraśniewski – jazzowy, klasyczny i reggaeowy panista i kompozytor ( ależ połączenie, nieprawdaż?), Miki Wielecki – perkusjonalista i congista znany z wykonywania muzyki brazylijskiej i kubańskiej, Lena Romul – saksofonistka i wokalistka (naprawdę jakby nie można było się zdecydować…) i Paweł Szamburski – klarnecista trochę awangardowy, trochę klezmerski, trochę improwizujący, no taki trochę klarnecista. Jedenaście osób na scenie, lepiej pewnie gdyby to była drużyna piłkarska. Żeby oni jeszcze wszyscy, normalnie przearanżowali znane utwory Ludzików, to może miałoby to sens, ale nie, ale po co… Zrobili całkiem nowe kompozycje. Utwory są absurdalnie długie, improwizują wszyscy co chwila, sekcja dęta ma w składzie skrzypce, a perkusjonalista gra na gwizdku i pęku kluczy typu Yale. Oczywiście przy nagraniu w studio można by to wszystko jakoś skleić, ścieżka po ścieżce, wyprodukować, poprawić. No, ale nie, nie przetłumaczysz, weszli i nagrali wszystko „na setkę”, bez poprawek i edycji… Teksty mętne, solówki długie, tematy pokrętne. Serdecznie zapraszamy!

Bilety-60 zł