Do cmentarnej kaplicy w rodku nocy zakrada się grupa wieniaków. Idš na Dziady. Idš spotkać bliskich zmarłych, raz jeszcze uronić łzy po ich stracie, umocnić swš wiarę w ich szczęliwy spoczynek wieczny.
Wtajemniczeni przez Gularza wezmš udział w pradawnym obrzędzie - seansie obcowania z duchami zmarłych, tych których kochali i tych których nienawidzili.
Im ale i niechętnemu pogańskim zabobonom Księdzu, ukaże się tej nocy tajemnicze Widmo, które zdradzi swój bolesny sekret. Ujawni historię tragicznego w skutkach zawodu miłosnego.
Niegdysiejszy nieszczęliwy kochanek w kolejnym, jakże odmienionym wcieleniu uwięzionego poety Konrada, rzuci wyzwanie Bogu i wiatu. Uwierzy, że jest w stanie uszczęliwić swój naród, że zdoła przynieć wybawienie zniewolonej ojczynie.
"Dziady", wielowštkowe klasyczne dzieło, to w pierwszym rzędzie próba poetyckiego zapisu zanikajšcej obrzędowoci i szczere zwierzenie z osobistej, uczuciowej tragedii. To również manifest goršcego patriotyzmu i niezgody na okrucieństwo mechanizmów historii.
Ambicjš twórców najnowszej produkcji Teatru Współczesnego jest próba przełożenia cennej tradycji literackiej na wrażliwoć współczesnego widza, a dzięki temu wcišgnięcia go w wiat wyobrani poety.
Celem oryginalnego kolażu obrazów z "Dziadów" wileńsko-kowieńskich, wzbogaconego fragmentami scen z częci III, jest przybliżenie dzisiejszemu młodemu odbiorcy fenomenu mickiewiczowskiego dzieła.
Zapraszamy!
|