spektakl gocinny w wykonaniu Polskiego Teatru Tańca
Reżyseria, choreografia, scenografia i teksty: Jo Stromgren
Reżyseria wiatła: Hans J. Skogen
Kostiumy: Bregje van Balen
Asystentka: Adriana Cygankiewicz
Muzyka: Jo Stromgren, Viljo Vesterinen, George Brassens, Fryderyk Chopin, Giacomo Puccini, Francisco Tarrega, Serge Gainsbourg, Giovanni Battista Pergolesi, Antonio Vivaldi, Norbert Gabla, Ronan Hardiman, Ich Troje, Astor Piazzolla, Alfredo Catalani, Eleni Karaindrou, Lars Ardal
Opracowanie muzyki: Krzysztof "Wiki" Nowikow
Kierownik prób: Anna Gruszka
Prapremiera: 15 i 16 czerwca 2013 w Poznaniu, Centrum Kultury Zamek
Mówiš, że życie jest jak ksišżka. Ale życie nie jest ksišżkš. Życie jest zapisane na tysišcach lunych kartek. Możesz opowiedzieć historię, owszem, możesz nawet stwierdzić, że ta historia jest prawdziwa, lecz - doprawdy - wszystko to jest jedynie kwestiš wyboru, decyzji, które strony ułożyć i w jakim porzšdku. Nasza opowieć jest włanie taka.
Jo Stromgren
Spektakl ledzi życie pewnej kobiety OD momentu jej przyjcia na wiat w roku 1973 do rocznicy urodzin w 2013. Te cztery dekady sš odbiciem czasu zwštpień, nadziei, zmagań, wyborów i nieprzewidzianych wydarzeń, którymi kierujš heroiczne cnoty żšdza życia i chęć przetrwania. W wędrówce po chaotycznej Europie bohaterce spektaklu udaje się znaleć kompromis pomiędzy własnymi ambicjami i wymuszonymi okolicznociami. Wiele warstw przedstawienia portretuje nie tylko indywidualne poszukiwania konkretnego człowieka, lecz staje się także synonimem pewnej podróży kraju i zespołu Teatru Tańca. Polska przeszła radykalne zmiany w cišgu ostatnich 40 lat, jakie sš jej perspektywy? Jubileusz czterdziestolecia Polskiego Teatru Tańca skłania do tych samych pytań. Jako dzieło sztuki, przedstawienie to nie zagłębia się w fakty i sylwetki. Fikcyjny punkt widzenia, nawet z perspektywy obcego, może równie dobrze zapewnić dystans niezbędny do komunikacji na wspólnym poziomie. Przecież nawet prawda nigdy nie jest do końca prawdš, wszystko jest kwestiš detali, na które chce się położyć nacisk, zignorować je lub wyolbrzymić.
|