Zapraszamy 1 czerwca na ostatnią przed wakacjami Scenę Tańca Współczesnego oraz zakończenie cyklu o kobietach w polskiej choreografii. Tym razem w programie znajdują się różne formy taneczne: od kameralnej pracy solowej Grażyny Chmielewskiej „Pomiędzy” osadzonej w estetyce butoh, duetu Magdaleny Skowron i Wojciecha Skowron do „pełnometrażowego” spektaklu na trzech tańczących w „Operze in vivo” Karoliny Garbacik.

Karolina Garbacik
„Opera in vivo”
/operacja na żywym organizmie/


Spojrzenie na ciało w sytuacji niezwyczajnej: laboratoryjne obserwowania reakcji ciała na rzeczywistość, na sposób zachowania w relacji wobec innego, przestrzeni, czasu i samego siebie. Jestem ciałem, czy mam ciało? – w tle podczas procesu choreograficznego pobrzmiewało pytanie znanego fenomenologa. Trójka postaci bada zakres możliwości swojego ciała oraz własne emocje, odnoszące się do niego.

Operacja
«zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu skóry i dotarciu do chorego narządu w celu przywrócenia mu prawidłowych czynności lub jego usunięcia»

Żywy
1. «taki, który żyje»
2. «pełen energii»
3. «o kolorze: jaskrawy lub wyraźny»
4. «o odczuciach i wspomnieniach: wyraźny i intensywny»
5. «o czyichś reakcjach: autentyczny i spontaniczny»

Choreografia: Karolina Garbacik
Muzyka, scenografia: Adrian Jakuć - Łukaszewicz
Wykonanie: Marta Zawadzka, Adam Bartoszewicz, Tomasz Graczyk
Produkcja: DanceOFFnia SDK we współpracy z Podlaskim Stowarzyszeniem Tańca
Premiera: 6 kwietnia 2013, Białystok

Grażyna Chmielewska
„Pomiędzy”

Spektakl „Pomiędzy” powstawał długo, rodził się powoli, tak jak i powoli wchodziłam coraz głębiej w świat butoh.
Na początku była pantomima. Bardzo długo kreowałam na scenie postaci szukając dla nich prawdy w formie i ruchu poprzez obserwację i eksplorację emocji i ruchu. Butoh, które odkryłam dzięki spektaklowi Ko Murobushiego i zaczęłam tańczyć, było naturalną konsekwencją moich poszukiwań ruchu autentycznego, wypływającego z wnętrza ciała.
Jest dzieckiem wielu intensywnych warsztatów z Atsushim Takenouchi.
Szczególnie jednak i wyjątkowe znaczenie miał dla mnie warsztat z tematem przewodnim Zero („Zero jest pustką. Zero jest punktem początku i końca. ………”), który dostarczył mi niezwykłych doznań i pozwolił odkryć czym dla mojego tańca jest Zero, co jest punktem wyjścia i kiedy następuje zwrot.
”Pomiędzy” jest eksploracją ruchową pojawiających się i znikających emocji i uczuć, jest odkrywaniem punktu Zero w tańcu i życiu.
„Pomiędzy”
Choreografia i wykonanie: Grażyna Chmielewska

Magda Skowron
„Pusto Pełno Pusto”


Jaki nika
obie ślad nadzieja, któ
?pozostawia po s ra z


Etiuda Pusto Pełno Pusto odnosi się do bolesnego intymnego doświadczenia, które dopomina się artykulacji. Jednak bezradność języka prowadzi choreografkę do poszukiwań w innej materii niż słowo, do sięgnięcia po ruch i połączenie go z muzyką, gdzie łatwiej przekazać amplitudę emocji prowadzącą od pustki do pełni, aby jednak dotknąć znowu pustki.

choreografia: Magdalena Skowron
muzyka: Andy Moor, Colin McLean
wykonanie: Magdalena Skowron, Wojciech Skowron


Projekt „Portrety. Kobiety w polskiej choreografii” jest realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2014.