"Cykle Dowodów osobistych i Identyfikacji powstały jako reakcja na wydarzenia '68 roku w Polsce. Rzeczywistoć polityczna stała się wówczas materiałem do przetworzeń" - mówi Danuta Urbanowicz.
Trzy lata temu prezentowalimy w Zderzaku pop-artowskie obrazy Jurrego Zielińskiego zwišzane z wydarzeniami roku 1968 w Polsce. Teraz przedstawiamy echa roku '68 w sztuce Danuty Urbanowicz (ur. 1932 r.). Autorka, kojarzona dotychczas z malarstwem materii, tym razem pokaże prace, które zaskoczš miłoników sztuki: wystawa w Zderzaku pozwoli odkryć Urbanowicz jako artystkę politycznš.
Rok 1968 stanowił przełom w jej twórczoci. Ówczesne wydarzenia polityczne zainspirowały artystkę do stworzenia nowych cykli obrazów, w których odeszła od uprawianej dotychczas estetyki. W cišgu kilku lat powstały obrazy konceptualne - para-dokumenty, naladujšce mowę biurokracji. Prace krytyczne, protestujšce przeciwko wszechobecnej kontroli życia społecznego. Ukazujšce miejsce jednostki w życiu społecznym PRL poprzez lady w urzędowych dokumentach identyfikacyjnych.
Język wizualny użyty przez artystkę do kodowania treci politycznych był w tamtych latach nowociš. Cykl kolaży fotograficznych Identyfikacje oparty został na zasadzie policyjnych portretów pamięciowych. Była to aluzja do działalnoci aparatu przemocy państwa, które segreguje obywateli według cech anatomiczno-genetycznych. Tworzenie takiego portretu okazuje się niebezpiecznš zabawš ze stereotypami tkwišcymi w wiadomoci zbiorowej, stereotypami, które mogš zostać uruchomione i wykorzystane przez siły polityczne. Działanie podobnego mechanizmu ujawniło się w roku'68, kiedy represje dotknęły obywateli pochodzenia żydowskiego.
Konceptualne prace Urbanowicz nie doczekały się jak dotšd istotnych komentarzy. Pozostały "schowane" w kręgu estetyzujšcej sztuki awangardowej Grupy Krakowskiej i nieznane szerszej publicznoci. Obecna wystawa w Zderzaku przywraca im właciwy kontekst historyczny, co pozwoli uzupełnić naszš wiedzę o postawach polskich artystów wobec rzeczywistoci politycznej PRL.
|