Stowarzyszenie Pisarzy Polskich w Krakowie serdecznie zaprasza na uroczyste spotkanie jubileuszowe z okazji 60 -lecia prof. Wojciecha Ligęzy.

Prof. Ligęza od lat działa aktywnie i bezinteresownie na rzecz kultury polskiej, promując i wspierając twórców, także debiutantów, poświęca swój czas organizując, prowadząc oraz uczestnicząc jako krytyk w spotkaniach literackich.Od kilku lat jest wiceprezesem krakowskiego SPP.
Warto podkreślić, że od lat współpracuje z prasą emigracyjną i środowiskiem twórców polonijnych, pomagając krzewić polską kulturę w wielu krajach, m.in. w Anglii i USA.
W. Ligęza współpracuje z wieloma pismami literackimi, często bywa jurorem wielu nagród i konkursów literackich.
Jego teksty krytyczne oraz książki cieszą się dużym uznaniem wśród znawców oraz sporą popularnością u czytelników.

W programie artystycznym „Zdarzyć się mogło, zdarzyć się musiało” zobaczymy wielu krakowskich artystów - literatów i przyjaciól jubilata.

Prowadzenie:
Gabriela Matuszek i Michał Zabłocki


Wojciech Ligęza debiutował w 1975 na łamach „Życia Literackiego”, recenzją powieści M. Pilota Zakaz zwałki zatytułowaną Miazga. Przez 36 lat uprawia nieprzerwanie krytykę literacką, pisząc o literaturze na łamach wszystkich najważniejszych czasopism polskich, m.in. takich jak „Twórczość”, „Odra”, „Dekada Literacka”, „PAL. Przegląd Artystyczno-Literacki”, „Tygiel Kultury” „Nowe Książki”.
Współpracował też z prasą wydawaną poza zasięgiem cenzury (pod pseud. Henryk Flis, Lektor, XX), m.in. z pismami „Promieniści” (1984) i „Arka” (1988-89).Podczas pobytu w Nowym Jorku (w ramach stypendium Fundacji Kościuszkowskiej, 1985) zainicjował długoletnią współpracę z „Przeglądem Polskim”, tygodniowym dodatkiem społeczno-kulturalnym „Nowego Dziennika”, na którego łamach przez szereg lat publikował szkice o literaturze polskiej.

W 1989 w ramach stypendium im. Romerów przebywał w Ottawie, zapoznając się z archiwum Beaty Obertyńskiej. Wygłaszał wykłady o literaturze emigracyjnej w ośrodkach uniwersyteckich w Montrealu, Ottawie i Edmonton.
Przygotował krytyczne wydania książek B. Obertyńskiej, takich jak: Betlejemski zajazd (1986), Grudki kadzidła (1987), Skrząca libella (1999), Oamô (2001),

Pod jego redakcją ukazało się kilkanaście książek poświęconych polskich literaturze współczesnej, m.in. Pamięć głosów. O twórczości Aleksandra Wata (1992), Pisarze emigracyjni. Sylwetki (1993) Powroty w zapomnienie. Dekada literatury emigracyjnej 1989-1999 (z B. Klimaszewskim, 2001); Przez lustra. Pisarstwo Bolesława Taborskiego (z J. Wolskim, 2002); Portret z początku wieku. Twórczość Zbigniewa Herberta – kontynuacje i rewizje. Studia (z M. Cichą, 2005).

Jest także autorem książek: Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych (1998), Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych (2001); O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty (2002).