Gościnne występy
Wrocławskiego Teatru Współczesnego
w Narodowym Starym Teatrze:

28 maja 2011 /sb/ godz.19.15 „Kartoteka”
miejsce: Hala Sokoła, ul. Piłsudskiego 27

29 maja 2011 /nd/ godz.19.15 „Białe małżeństwo”
miejsce: Duża Scena Narodowego Starego Teatru, ul. Jagiellońska 1

Cykl przedsięwzięć pod wspólnym hasłem "Różewicz rozrzucony"


Tadeuszowi Różewiczowi w 90. rocznicę urodzin

Tadeusz Różewicz – jeden z największych polskich twórców literatury przełomu XX i XXI wieku od 1968 roku mieszka i pracuje we Wrocławiu. W 1994 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Stolicy Dolnego Śląska. 9 października 2011 roku będzie obchodził 90. urodziny.

Ceny biletów: 25 zł /normalny/, 15 zł /ulgowy/

Biuro Obsługi Widzów:
pl. Szczepański 1, tel. 12 422 40 40, e-mail: rezerwacja@stary.pl
Godziny otwarcia: poniedziałek – piątek w godz. 9:00-17:00, sobota w godz. 9:00-13:00
www.stary.pl

Kasa biletowa:
Duża Scena - ul. Jagiellońska 1, tel. 12 422 40 40
Godziny otwarcia kasy: wtorek - sobota, godz. 10.00-13.00, 17.00-19.00
oraz dwie godziny przed przedstawieniem, w poniedziałki kasa nieczynna


KARTOTEKA

KARTOTEKA w reżyserii Michała Zadary z żelazną konsekwencją realizuje wskazówki zapisane przez Tadeusza Różewicza w didaskaliach.
Reżyseria i opracowanie tekstu: Michał Zadara
Scenografia i organizacja przestrzeni: Robert Rumas
Kostiumy: Julia Kornacka
Dźwięki: Barbara Wysocka
Choreografia: Tomasz Wygoda
Światło: Ewa Garniec
Inspicjent: Katarzyna Krajewit
Występują: Katarzyna Bednarz, Lena Frankiewicz (gościnnie) / Marta Malikowska-Szymkiewicz, Elżbieta Golińska, Irena Rybicka, Krzysztof Boczkowski, Tomasz Cymerman, Szymon Czacki (gościnnie), Marek Kocot (gościnnie), Jan Peszek (gościnnie), Jerzy Senator.
Premiera: 8 i 9 grudnia 2006
Wiele osób biorących udział w tej historii nie odgrywa tu większej roli, te, które mogą odgrywać główne role, często nie dochodzą do głosu lub mają mało do powiedzenia /.../ ludzie występują w swoich codziennych, zwykłych ubraniach /.../ oprawa plastyczna jest tu bez znaczenia. Ulica, która w prapremierowej wersji dramatu przechodziła przez pokój i łóżko bohatera, 46 lat później pochłonęła ten świat całkowicie. Nie ma już żadnego miejsca, które wyznaczałoby centrum tej rzeczywistości. Jak w kalejdoskopie – sytuacje sceniczne składają się w kolorowy obrazek, by przy najmniejszej zmianie perspektywy natychmiast się rozsypać i za chwilę ułożyć w nową całość. I tak bez końca. Nie ma początku, ani zakończenia, zmieniają się znaczenia, układy i relacje. Nie ma bohatera, albo też wszyscy są bohaterami. Także widzowie. Teatralne jam session.
Michał Zadara - ur. 1976 r. w Warszawie. Reżyser i scenograf teatralny. Absolwent Swarthmore College w Filadelfii i PWST w Krakowie. Laureat „Paszportu Polityki” 2008.
W roku 2008 odbył się w Warszawie festiwal Zadara.pl poświęcony jego spektaklom. Pracował w teatrach w Polsce, Niemczech, USA i Izraelu.


BIAŁE MAŁŻEŃSTWO
Tadeusz Różewicz
BIAŁE MAŁŻEŃSTWO
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Krystyna Meissner
Scenografia: Andrzej Witkowski
Muzyka: Piotr Dziubek
Choreografia: Maćko Prusak
Asystent reżysera: Piotr Łukaszczyk
Inspicjent: Katarzyna Krajewit
Występują:
Bianka - Katarzyna Bednarz
Paulina - Katarzyna Z. Michalska
Beniamin - Piotr Łukaszczyk
Matka - Elżbieta Golińska
Ciotka - Ewelina Paszke–Lowitzsch
Ojciec - Jerzy Senator / Tadeusz Ratuszniak
Dziadek - Jacek Piątkowski (gościnnie)
Kucharcia - Anna Błaut / Beata Rakowska
Pan Feliks - Tadeusz Ratuszniak / Mieszko Barglik (gościnnie)
Młodzieniec - Mieszko Barglik (gościnnie)
Nieznajomy - Michał Dudziński (PWST)
oraz
Barbara Chodorowicz, Aleksandra Dytko (IV rok PWST), Dorota Kozikowska, Jolanta Solarz (IV rok PWST), Małgorzata Zagrodzka;
Premiera: 10 września 2010
Trzydzieści pięć lat po głośnej premierze Kazimierza Brauna na deski Wrocławskiego Teatru Współczesnego wraca „Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza. Napisany w 1973 roku dramat to tekst o terrorze języka i terrorze płci (zarówno tej biologicznej, jak i tej kulturowej),
o niemożności ucieczki od ról wyznaczanych nam przez społeczeństwo i od tych, w które wpycha nas własne ciało. To także tekst o poszukiwaniu wolności, pragnieniu oryginalności
i swobody ekspresji. Dramat-pytanie, czy istnieje jakaś alternatywa dla binarnej wizji świata
i człowieka? Ale przede wszystkim to niesłychanie przenikliwy, niezmiennie aktualny, gorzki
i śmieszny zarazem, obraz kondycji erotycznej Polaka.
Różewiczowska narracja mieni się od cytatów i parafraz. Brak linearności sprawia,
że niczym w kalejdoskopie, w każdej z 13 scen przyglądamy się jednej rodzinie z trochę innej perspektywy i w trochej innej konstelacji. W genialny sposób mamy zaprezentowane wszystkie możliwe formy, jakie przybiera i w jakich objawia się pożądanie, wszelkie lęki
i frustracje, traumy i kompleksy, przesądy i stereotypy. Historia Bianki, pozornie zwyczajnej dziewczynki, która dojrzewa i za chwilę zostanie wydana za mąż, staje się traktatem
o męsko-damskiej relacji, o istocie bycia z drugim człowiekiem. Idea białego małżeństwa, jawi się jako alternatywa dla człowieka boleśnie odczuwającego tragiczny podział na duszę i ciało, pytanie tylko, czy jest to idea możliwa do zrealizowania?
Jest w tym spektaklu oszczędność formy, która pozwala w pełni wybrzmieć temu,
co zapisane w słowach” - Magda Piekarska, Gazeta Wyborcza – Wrocław.
„Zmagania z seksualnością to najważniejszy wątek spektaklu Meissner. Reżyserka wnikliwie
i z powagą przygląda się zarówno kobietom, jak i mężczyznom” - Katarzyna Kamińska, kreatywnywroclaw.pl